Interview Luc Stendahl
10-7-2016
Vrijdag 13 mei heb jij op de finaledag van het schoolhockey wedstrijden gefloten. Je had de eer verkozen te zijn uit een groep van ruim 500 arbiters.
1. Hoe voelt dat als je zo'n uitnodiging krijgt?
Dit was het zevende jaar dat de schoolhockeycompetitie heb gefloten. Daarvan heb ik vier keer de eer gehad om de finaledag in het Amsterdamse bos te mogen fluiten. In het begin dacht ik wel dat je sowieso uitgenodigd zou worden als je je had opgegeven voor de finaledag. Dit gevoel had ik, totdat ik 3 jaar geleden voor het eerst geen uitnodiging kreeg en dat terwijl ik me daar wel voor had opgegeven. Dus het is elk jaar weer spannend of je wordt uitgenodigd of niet. Ik had eerlijk gezegd de hoop al een beetje opgegeven, omdat ik al een lange tijd niet meer was uitgenodigd. Daarnaast ook omdat de uiterste datum waarop je die uitnodiging zou krijgen al was geweest. Uiteindelijk kreeg ik toch een mailtje van de bond maar daarbij de uitnodiging. Ik was ontzettend ongelooflijk blij; ik heb zeker wel 20 keer die dag keihard ''YES'' geroepen.
Dit was het zevende jaar dat de schoolhockeycompetitie heb gefloten. Daarvan heb ik vier keer de eer gehad om de finaledag in het Amsterdamse bos te mogen fluiten. In het begin dacht ik wel dat je sowieso uitgenodigd zou worden als je je had opgegeven voor de finaledag. Dit gevoel had ik, totdat ik 3 jaar geleden voor het eerst geen uitnodiging kreeg en dat terwijl ik me daar wel voor had opgegeven. Dus het is elk jaar weer spannend of je wordt uitgenodigd of niet. Ik had eerlijk gezegd de hoop al een beetje opgegeven, omdat ik al een lange tijd niet meer was uitgenodigd. Daarnaast ook omdat de uiterste datum waarop je die uitnodiging zou krijgen al was geweest. Uiteindelijk kreeg ik toch een mailtje van de bond maar daarbij de uitnodiging. Ik was ontzettend ongelooflijk blij; ik heb zeker wel 20 keer die dag keihard ''YES'' geroepen.
2. Hoeveel wedstrijden heb je gefloten?
Ik heb in totaal 6 wedstrijden gefloten en ik was één keer reserve-scheidsrechter.
Ik heb in totaal 6 wedstrijden gefloten en ik was één keer reserve-scheidsrechter.
3. Welke wedstrijden heb je gefloten?
- Wedstrijd 1: Dalton Voorburg - Sint Janslyceum
Jongens Jong, Hoofdveld Pinoké
- Wedstrijd 2: Stedelijk Gymnasium Haarlem - OSG Sevenwolden
Meisjes Jong, Veld 3 Amsterdam
- Wedstrijd 3: Menzia de Mendoza Lyceum - Willem de Zwijgercollege 1
Jongens Jong, Veld 2 Amsterdam
- Wedstrijd 1: Dalton Voorburg - Sint Janslyceum
Jongens Jong, Hoofdveld Pinoké
- Wedstrijd 2: Stedelijk Gymnasium Haarlem - OSG Sevenwolden
Meisjes Jong, Veld 3 Amsterdam
- Wedstrijd 3: Menzia de Mendoza Lyceum - Willem de Zwijgercollege 1
Jongens Jong, Veld 2 Amsterdam
- Wedstrijd 4: Revius Wijk - Carmelcollege
Meisjes Jong, Hoofdveld Pinoké
- Wedstrijd 5: Stedelijk Gymnasium Haarlem - Stedelijk Gymnasium Breda 1
Meisjes Jong, Wagener Stadion (Amsterdam)
- Wedstrijd 6: Stedelijk Gymasium Haarlem - Spieringshoek
Kwartfinale (1ste poule A vs 2e poule B), Meisjes Jong, Veld 2 Amsterdam
Meisjes Jong, Hoofdveld Pinoké
- Wedstrijd 5: Stedelijk Gymnasium Haarlem - Stedelijk Gymnasium Breda 1
Meisjes Jong, Wagener Stadion (Amsterdam)
- Wedstrijd 6: Stedelijk Gymasium Haarlem - Spieringshoek
Kwartfinale (1ste poule A vs 2e poule B), Meisjes Jong, Veld 2 Amsterdam
4. Hoe bereidt je je voor op een finaledag?
Scheidsrechter-technisch heb ik mezelf niet anders op de finaledag voorbereid dan voor een normale competitiewedstrijd. Het enige waar ik voor had gezorgd is dat mijn conditie extra goed was. Zo had ik de hele maand april elke dag een half uur tot een uur hardgelopen. Verder had je niet zo heel veel voorbereidingstijd voor elke wedstrijd, puur omdat er tussen de wedstrijden maar 5 tot 10 minuten pauze zat. De teams moesten nog het veld af, de andere teams het veld op. Het enige waar ik elke wedstrijd voor zorgde is dat ik (meestal beide) doelen had gecontroleerd. Je hebt gewoon geen tijd om met je collega van alles en nog wat af te spreken. De finale, waar ik reserve-scheidsrechter was, was een uitzondering, aangezien we daar al 30 minuten voor het begin van de wedstrijd begonnen met dingen afspreken.
Scheidsrechter-technisch heb ik mezelf niet anders op de finaledag voorbereid dan voor een normale competitiewedstrijd. Het enige waar ik voor had gezorgd is dat mijn conditie extra goed was. Zo had ik de hele maand april elke dag een half uur tot een uur hardgelopen. Verder had je niet zo heel veel voorbereidingstijd voor elke wedstrijd, puur omdat er tussen de wedstrijden maar 5 tot 10 minuten pauze zat. De teams moesten nog het veld af, de andere teams het veld op. Het enige waar ik elke wedstrijd voor zorgde is dat ik (meestal beide) doelen had gecontroleerd. Je hebt gewoon geen tijd om met je collega van alles en nog wat af te spreken. De finale, waar ik reserve-scheidsrechter was, was een uitzondering, aangezien we daar al 30 minuten voor het begin van de wedstrijd begonnen met dingen afspreken.
5. Is er die dag nog iets bijzonders gebeurd?
Ja, zoals ik al hierboven al heb gezegd heb ik op het hoofdveld van Pinoké mogen fluiten. Ik heb nog nooit op dit veld mogen fluiten en was toch geweldig om eens te doen. Daarnaast mocht ik wederom in het Wagener Stadion fluiten. Dit was de derde keer dat ik dat mocht doen. De eerste keer toen ik daar kwam was ik echt flabbergasted. Voor mij was het al het hockeystadion van Nederland en toen ik daar de eerste keer mocht fluiten was het echt een droom die uitkwam. Nu dus voor de derde keer; misschien wel iets minder speciaal dan de eerste twee keren, maar nog steeds mijn meest speciale en favoriete locatie om te fluiten. Wat ook geweldig was is dat ik dus een kwartfinale op landelijk niveau mocht fluiten én dat ik reserve-scheidsrechter was bij de grote finale (jongens jong). Dit hield in dat ik het aanspreekpunt was voor de coaches als ze opmerkingen wilden maken of vragen hadden, dat ik de strafbank onder mijn beheer dat (ik moest de jongens na hun straftijd weer het veld insturen) en dat ik één van de hoofdscheidsrechters zou zijn als het uitkwam op shootouts. Na een spannende finale, waar het 1-1 werd, kreeg ik dus de eer om, de shootouts te doen.
Ja, zoals ik al hierboven al heb gezegd heb ik op het hoofdveld van Pinoké mogen fluiten. Ik heb nog nooit op dit veld mogen fluiten en was toch geweldig om eens te doen. Daarnaast mocht ik wederom in het Wagener Stadion fluiten. Dit was de derde keer dat ik dat mocht doen. De eerste keer toen ik daar kwam was ik echt flabbergasted. Voor mij was het al het hockeystadion van Nederland en toen ik daar de eerste keer mocht fluiten was het echt een droom die uitkwam. Nu dus voor de derde keer; misschien wel iets minder speciaal dan de eerste twee keren, maar nog steeds mijn meest speciale en favoriete locatie om te fluiten. Wat ook geweldig was is dat ik dus een kwartfinale op landelijk niveau mocht fluiten én dat ik reserve-scheidsrechter was bij de grote finale (jongens jong). Dit hield in dat ik het aanspreekpunt was voor de coaches als ze opmerkingen wilden maken of vragen hadden, dat ik de strafbank onder mijn beheer dat (ik moest de jongens na hun straftijd weer het veld insturen) en dat ik één van de hoofdscheidsrechters zou zijn als het uitkwam op shootouts. Na een spannende finale, waar het 1-1 werd, kreeg ik dus de eer om, de shootouts te doen.
Voor de lezers onder u die geïnteresseerd zijn in het scheidsrechters'vak' kan ik u een interessante kwestie voorleggen die tijdens de
finaledag is gebeurd.
Hierbij is het allereerst belangrijk om te weten dat de wedstrijden, behalve de finale, met een centraal signaal begonnen en eindigden.
De eerste wedstrijd die op Amsterdam werd gespeeld begon 3 minuten later, omdat beide teams op het moment van het signaal nog niet opgesteld stonden. Toen de scheidsrechter, dus na 3 minuten na het centrale beginsignaal, floot voor het begin van die wedstrijd liet hij pas op dat moment zijn horloge lopen. Ongeveer 22 minuten later (een wedstrijd duurde 25 minuten) ging het centrale eindsignaal. Toen dit gebeurde riep de scheidsrechter keihard ''We spelen door, we hebben nog 3 minuten te gaan!'' met een 1-1 stand. 2 kleine minuten later scoorde een team de 2-1, waarna een minuut later werd afgefloten voor het einde van de wedstrijd.
De kwestie nu voor de centrale wedstrijdleiding was of ze dit gemaakte doelpunt, de 2-1, moesten tellen/goedkeuren of niet.
Hierbij is het allereerst belangrijk om te weten dat de wedstrijden, behalve de finale, met een centraal signaal begonnen en eindigden.
De eerste wedstrijd die op Amsterdam werd gespeeld begon 3 minuten later, omdat beide teams op het moment van het signaal nog niet opgesteld stonden. Toen de scheidsrechter, dus na 3 minuten na het centrale beginsignaal, floot voor het begin van die wedstrijd liet hij pas op dat moment zijn horloge lopen. Ongeveer 22 minuten later (een wedstrijd duurde 25 minuten) ging het centrale eindsignaal. Toen dit gebeurde riep de scheidsrechter keihard ''We spelen door, we hebben nog 3 minuten te gaan!'' met een 1-1 stand. 2 kleine minuten later scoorde een team de 2-1, waarna een minuut later werd afgefloten voor het einde van de wedstrijd.
De kwestie nu voor de centrale wedstrijdleiding was of ze dit gemaakte doelpunt, de 2-1, moesten tellen/goedkeuren of niet.
Nu de vraag voor u ''Wat zou u doen? Het doelpunt goedkeuren of toch niet?''.
Uiteindelijk heeft de wedstrijdleiding besloten doelpunt af te keuren, omdat het volgende in de spelregels stond (deze werden aan elk team en aan alle scheidsrechters voor het begin van de wedstrijden uitgereikt): '' De wedstrijden starten en eindigen centraal, de begeleider van het team zorgt dat het team op tijd klaar staat op het veld.''.
Uiteindelijk heeft de wedstrijdleiding besloten doelpunt af te keuren, omdat het volgende in de spelregels stond (deze werden aan elk team en aan alle scheidsrechters voor het begin van de wedstrijden uitgereikt): '' De wedstrijden starten en eindigen centraal, de begeleider van het team zorgt dat het team op tijd klaar staat op het veld.''.
6. Welke eigenschappen heb je nodig om een goede scheidsrechter te zijn?
Voor mij zijn er een paar eigenschappen die je nodig hebt om een goede scheidsrechter te zijn. Ik zal deze hieronder opsommen.
Voor mij zijn er een paar eigenschappen die je nodig hebt om een goede scheidsrechter te zijn. Ik zal deze hieronder opsommen.
1. Kennis van de regels
Hier kunnen we kort over zijn. Je moet om te beginnen gewoon de regels kennen.
Hier kunnen we kort over zijn. Je moet om te beginnen gewoon de regels kennen.
2. Fluiten in de flow van een wedstrijd
Het is wel allemaal leuk en aardig dat je de spelregels uit je hoofd kent, maar nu moet je ze ook goed toepassen. Je moet niet te streng zijn, door bijvoorbeeld te snel kaarten te trekken, maar je moet ook niet te 'soft' zijn (je moet op een gegeven moment wel optreden). Hierbij bedoel ik mee, als een wedstrijd bijvoorbeeld heel rustig is en niemand eigenlijk een vlieg kwaad doet, dat je dan een gele kaart geeft voor een situatie die een gele kaart kan opleveren. Je moet in mijn ogen een beetje fluiten naar hoe de wedstrijd daar om vraagt. Als het een zware wedstrijd is met veel hevige tackles, dan moet je er eerder bovenop zitten en kaarten gaan geven, dan bij een wedstrijd waar haast niets slechts gebeurd.
Het is wel allemaal leuk en aardig dat je de spelregels uit je hoofd kent, maar nu moet je ze ook goed toepassen. Je moet niet te streng zijn, door bijvoorbeeld te snel kaarten te trekken, maar je moet ook niet te 'soft' zijn (je moet op een gegeven moment wel optreden). Hierbij bedoel ik mee, als een wedstrijd bijvoorbeeld heel rustig is en niemand eigenlijk een vlieg kwaad doet, dat je dan een gele kaart geeft voor een situatie die een gele kaart kan opleveren. Je moet in mijn ogen een beetje fluiten naar hoe de wedstrijd daar om vraagt. Als het een zware wedstrijd is met veel hevige tackles, dan moet je er eerder bovenop zitten en kaarten gaan geven, dan bij een wedstrijd waar haast niets slechts gebeurd.
3. Positionering
Voor mij is positionering best wel belangrijk. Één van mijn prioriteiten is dan ook altijd om op tijd terug te zijn in mijn cirkel. Dit omdat je vanaf de achterlijn (soms de rest van de rechter helft van de cirkel) het beste de dingen kan zien en beoordelen. Dat is veel beter dan wanneer je bijvoorbeeld op de zijlijn staat. Alle scheidsrechters die ik ooit wel een keer heb begeleid weten dat ik één van de belangrijkste dingen vind om op tijd terug in je eigen cirkel te zijn. Je maakt het jezelf namelijk zoveel makkelijker.
Voor mij is positionering best wel belangrijk. Één van mijn prioriteiten is dan ook altijd om op tijd terug te zijn in mijn cirkel. Dit omdat je vanaf de achterlijn (soms de rest van de rechter helft van de cirkel) het beste de dingen kan zien en beoordelen. Dat is veel beter dan wanneer je bijvoorbeeld op de zijlijn staat. Alle scheidsrechters die ik ooit wel een keer heb begeleid weten dat ik één van de belangrijkste dingen vind om op tijd terug in je eigen cirkel te zijn. Je maakt het jezelf namelijk zoveel makkelijker.
4. Voorbereiding
Ik vind dat een goede scheidsrechter ook gemaakt wordt door de voorbereiding die hij of zij aan een wedstrijd besteed. De voorbereiding is voor iedereen anders, waardoor ik niet echt kan vertellen wat de perfecte voorbereiding is. Wel kan ik vertellen wat ik als voorbereiding voor een wedstrijd. Allereerst kijk ik een dag van tevoren hoe de teams in de poule staan en wat de uitslag was tussen hun eerdere onderlinge duel (als die al gespeeld is natuurlijk). Ten tweede, op de dag zelf, pak ik mijn spullen en schrijf ik op het notitiekaartje van die wedstrijd de teams & de wedstrijdcode op. Ten derde, en het klinkt misschien heel raar, maak ik een Snapchat van de scheidsrechtersspullen en zet ik er als tekst bij de tijd, de teams en eindig ik de tekst met #letsgo (Hoofdklasse-scheidsrechter Coen van Bunge gebruikt regelmatig de hashtag LetsGo op Twitter). Ten vierde tel ik of ik alles heb: ik moet altijd 6 dingen hebben, namelijk mijn horloge, mijn fluitje, kaarten, notitieblok, potloodje en tossmunt. Ten vijfde, en dan zijn we al op de hockeyclub, spreek ik wat dingen met mijn collega af; dit varieert meestal. Als laatste wil ik altijd beide goals, samen met mijn collega, controleren. Dit zijn in ieder geval de zes dingen die ik altijd ter voorbereiding op een wedstrijd doe.
Ik vind dat een goede scheidsrechter ook gemaakt wordt door de voorbereiding die hij of zij aan een wedstrijd besteed. De voorbereiding is voor iedereen anders, waardoor ik niet echt kan vertellen wat de perfecte voorbereiding is. Wel kan ik vertellen wat ik als voorbereiding voor een wedstrijd. Allereerst kijk ik een dag van tevoren hoe de teams in de poule staan en wat de uitslag was tussen hun eerdere onderlinge duel (als die al gespeeld is natuurlijk). Ten tweede, op de dag zelf, pak ik mijn spullen en schrijf ik op het notitiekaartje van die wedstrijd de teams & de wedstrijdcode op. Ten derde, en het klinkt misschien heel raar, maak ik een Snapchat van de scheidsrechtersspullen en zet ik er als tekst bij de tijd, de teams en eindig ik de tekst met #letsgo (Hoofdklasse-scheidsrechter Coen van Bunge gebruikt regelmatig de hashtag LetsGo op Twitter). Ten vierde tel ik of ik alles heb: ik moet altijd 6 dingen hebben, namelijk mijn horloge, mijn fluitje, kaarten, notitieblok, potloodje en tossmunt. Ten vijfde, en dan zijn we al op de hockeyclub, spreek ik wat dingen met mijn collega af; dit varieert meestal. Als laatste wil ik altijd beide goals, samen met mijn collega, controleren. Dit zijn in ieder geval de zes dingen die ik altijd ter voorbereiding op een wedstrijd doe.
5. Communicatie
Last, but definately not least. Iedere scheidsrechter heeft wel een andere manier van communiceren. De ene doet dit met gebaren en de andere doet dit met woorden. Ik vind het in ieder geval belangrijk dat je communiceert. Daarbij bedoel ik communicatie met je collega, namelijk door heel vaak naar elkaar te kijken (al dan niet om te bevestigen met een knikje of niet) en communiceren met de spelers. Het maakt het namelijk duidelijk voor de spelers waarom je fluit en welke kant je op gaat. Zoals ex Hoofdklasse-scheidsrechter Bart de Liefde ooit zei in zijn afscheidsartikel op hockey.nl: ''Praat met de spelers, niet tegen ze.''; hier ben ik het volledig mee eens.
Last, but definately not least. Iedere scheidsrechter heeft wel een andere manier van communiceren. De ene doet dit met gebaren en de andere doet dit met woorden. Ik vind het in ieder geval belangrijk dat je communiceert. Daarbij bedoel ik communicatie met je collega, namelijk door heel vaak naar elkaar te kijken (al dan niet om te bevestigen met een knikje of niet) en communiceren met de spelers. Het maakt het namelijk duidelijk voor de spelers waarom je fluit en welke kant je op gaat. Zoals ex Hoofdklasse-scheidsrechter Bart de Liefde ooit zei in zijn afscheidsartikel op hockey.nl: ''Praat met de spelers, niet tegen ze.''; hier ben ik het volledig mee eens.
Dit zijn de 5 eigenschappen die in mijn ogen nodig zijn om een goede scheidsrechter te zijn. Daarnaast is er ook nog een punt waar ik in ieder geval niet aan denk als je het hebt over het zijn van een goede scheidsrechter, maar die wel handig is. Dit is namelijk
iets wat Björn Kuipers recent heeft gezegd in een interview, namelijk ''we moeten zorgen dat we niet opvallen, onzichtbaar zijn.''.
7. Jouw carrière staat weer goed in de lift. Waar eindigt die wat jou betreft?
De droom die je als scheidsrechter (natuurlijk) hebt als je begint met serieus fluiten is om ooit internationale wedstrijden te fluiten. Het punt is wel dat je daar natuurlijk realistisch in moet zijn. Op het moment ga ik niet verder denken totdat ik een doel heb bereikt. Mijn eerste doel wat realiseerbaar is is om bondsscheidsrechter te worden. Als ik dat heb gehaald zie ik dan wel wat ik daarna wil bereiken, maar eerst maar eens bondsscheidsrechter worden. Zoals ik al zei is mijn droom natuurlijk om internationale wedstrijden te fluiten, maar wat ik nu voor ogen heb als hoogst realiseerbaar is het fluiten van de wedstrijden voor senioren in de 1ste klasse.
De droom die je als scheidsrechter (natuurlijk) hebt als je begint met serieus fluiten is om ooit internationale wedstrijden te fluiten. Het punt is wel dat je daar natuurlijk realistisch in moet zijn. Op het moment ga ik niet verder denken totdat ik een doel heb bereikt. Mijn eerste doel wat realiseerbaar is is om bondsscheidsrechter te worden. Als ik dat heb gehaald zie ik dan wel wat ik daarna wil bereiken, maar eerst maar eens bondsscheidsrechter worden. Zoals ik al zei is mijn droom natuurlijk om internationale wedstrijden te fluiten, maar wat ik nu voor ogen heb als hoogst realiseerbaar is het fluiten van de wedstrijden voor senioren in de 1ste klasse.
